---

Παρευρέθηκα στον αμήχανο και επιφανειακό <<Πλατόνωφ>> σε σκηνοθεσία Adolf Shapiro. Η προσπάθεια από όλους τους συντελεστές σχεδόν να πραγματώσουν και να αποτυπώσουν τα βαθιά νοήματα του κειμένου του Τσέχωφ ναυαγούν στα βράχια μιας ανέμπνευστης σκηνοθεσίας.

Ο Γιώργος Χριστοδούλου διατηρεί τον κυνισμό και τον ωφελιμισμό του Πλατόνωφ σε αρκετά σημεία αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει να δημιουργήσει έναν πραγματικό ήρωα, προσεγγίζοντας τον ρόλο σε μεγάλο βαθμό επιφανειακά. Η Έρρικα Μπίγιου στον ρόλο της Σοφίας είναι περισσότερο ρομαντική από ότι πρέπει σε αρκετά σημεία και πολλές φορές δεν αποτυπώνει με φυσικότητα την φιγούρα της παθιασμένης και απελπισμένης γυναίκας. Η Παναγιώτα Βλαντή είναι αυτή που είχε τις περισσότερες στιγμές αλήθειας προσεγγίζοντας όσο μπορούσε καλύτερα τον ρόλο της σκληρής και εύθραυστης Άννα Πετρόβνα. Η Ειρήνη Καζάκου ερμηνεύει με περισσότερη υπερβολή από ότι πρέπει σε κάποια σημεία τον ρόλο της Σάσα. Ο Όμηρος Πουλάκης εμφανίζεται νευρικός σε κάποια σημεία πράγμα το οποίο τον κάνει περισσότερο κωμικό παρά δραματικό. Ο Γιώργος Ηλιόπουλος στον ρόλο του Νικολάι Τριλέτσκι έχει αρκετές καλές στιγμές βγάζοντας το κλίμα μιας εποχής κρίσης και απελπισίας. Ο Κώστας Φλωκατούλας είναι αριστοκρατικός και καταφέρνει να φέρει εις πέρας το μικρό ρόλο του Πορφύρι Γκλαγκόλεφ. Η Ιώβη Φραγκάτου παρουσιάζεται στον ρόλο της Μαρίας Γκρέκοβα περισσότερο έντονη από ότι χρειάζεται. Ο Δημήτρης Καραμπέτσης, ο Σπύρος Ιωάνου, η Αναΐς Έλληνα και ο Θανάσης Ζερίτης είναι πολύ καλοί στους ρόλους τους. Ο Θανάσης Βλαβιανός είναι αφύσικος στον μικρό ρόλο του Ιβάν Τριλέτσκι.

Η διαμόρφωση των σκηνικών (Maria Tregubova) στο πρώτο μέρος της παράστασης είναι πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική δημιουργώντας το τοπίο της αριστοκρατικής έπαυλης της Άννα Πετρόβνα με μεγάλη επιτυχία. Η διαμόρφωση των σκηνικών στο δεύτερο μέρος είναι πιο αφαιρετική εξυπηρετώντας και πάλι τον σκοπό του που σε αυτήν την περίπτωση ήταν η ανάδειξη της παρακμής των ηρώων. Επιπλέον τα κοστούμια της ιδίας αποπνέουν τον ξεπεσμό της αριστοκρατίας που ακόμα δεν είναι απόλυτα εμφανής.

Η σκηνοθεσία του Adolf Shapiro δυστυχώς αντιμετωπίζει το θέμα με μια επιφανειακή και ανέμπνευστη μάτια χωρίς να εμβαθύνει στον προβληματισμό του Τσέχωφ. Παράλληλα φαίνεται να μην έχει καθοδηγήσει σωστά και επαρκώς τους ηθοποιούς της παράστασης, οι οποίοι πολλές φορές στρέφονται προς το κοινό απευθυνόμενοι σε αυτό με αμηχανία.

Συμπερασματικά, οι φιλότιμες προσπάθειες των ηθοποιών δεν καταφέρνουν να σώσουν κοντόφθαλμη προσέγγιση του Adolf Shapiro.

Συντελεστές

---

Παίζουν: Πλατόνοφ: Γιώργος Χριστοδούλου, Άννα Πετρόβνα: Παναγιώτα Βλαντή, Σεργκέι Βοϊνίτσεφ: Όμηρος Πουλάκης, Σοφία: Έρρικα Μπίγιου, Σάσα: Ειρήνη Καζάκου, Νικολάι Τριλέτσκι: Γιώργος Ηλιόπουλος, Πορφύρι Γκλαγκόλεφ: Κώστας Φλωκατούλας, Πάβελ Σερμπούκ: Σπύρος Ιωάννου, Τιμοφέι Μπουγκρόφ: Θανάσης Ζερίτης, Ιβάν Τριλέτσκι: Θανάσης Βλαβιανός, Γεράσιμ Πέτριν: Δημήτρης Καραμπέτσης, Μαρία Γκρέκοβα: Ιώβη Φραγκάτου, Ντουνιάσσα: Αναΐς Έλληνα