Παρευρέθηκα στο παιγνιώδες <<Κατά Φαντασίαν Ασθενής>> σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια. Ένας άνθρωπος που έχει μια άνετη οικογενειακή ζωή και πολλά πλούτη ισχυρίζεται συνέχεια ότι είναι βαριά άρρωστος σε μια προσπάθεια του να δικαιολογήσει την δυστυχία του, γεγονός που συνοδεύεται και από την ύπαρξη κάποιων απατεώνων γιατρών που εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια του αυτή προκειμένου να γεμίσουν τις τσέπες τους. Ένα έργο του Μολιέρου που θέλει να θίξει την πλάνη του ανθρώπου από το κυνήγι της ευτυχίας αλλά και την εκμετάλλευση των απλών πολιτών από την <<αυθεντία>> που πρεσβεύουν κάποιοι τσαρλατάνοι γιατροί.

Ο Αιμίλιος Χειλάκης είναι απολαυστικός στον ρόλο του Αργκάν, δείχνοντας περίσσεια υποκριτική ευελιξία και άνεση. Έτσι, κατορθώνει να δημιουργήσει ένα φοβικό και ωφελιμιστή ορισμένες φορές χαρακτήρα που έχει θέση στην βάση της ύπαρξης του την μανία που έχει με τις ασθένειες, χωρίς να διακρίνει τίποτα πέρα από αυτό. Η Αθηνά Μαξίμου με την ευφυή ειρωνεία και την κομψότητα που προσδίδει στον ρόλο της, είναι μια εξαιρετική Τουανέτ. Η Μυρτώ Αλικάκη ως Μπελίνα έχει την απαιτούμενη λαγνεία και πονηρία, στοιχεία που συντελούν στην δημιουργία μιας μοιραίας προσωπικότητας. Ο Θοδωρής Ρωμανίδης εκφράζει τον ωφελιμισμό των τσαρλατάνων γιατρών που εκμεταλλεύονται τον κόσμο ενώ παράλληλα ερμηνεύει με εγκράτεια τον ρόλο του Κυρίου Ντιαφουρύς. Ο Νίκος Γκέλια ως Μπεράλντ φέρει στην ερμηνεία του την επαναστατικότητα και το στοιχείο της αμφιβολίας, χαρακτηριστικά απαραίτητα για την ομαλή εξέλιξη του έργου καθώς αυτά είναι που αφυπνούν τον Αργκάν. Η Βίκη Διαμαντοπούλου στον ρόλο της Ανζελίκ έχει την απαραίτητη αθωότητα, χωρίς να διαθέτει πάντοτε την άνεση που χρειάζεται για την ομαλή εναλλαγή των συναισθημάτων της πάνω στην σκηνή. Ο Γιώργος Ζυγούρης είναι πραγματικά εξαιρετικός στον ρόλο του Τομάς Ντιαφουαρύς, δίνοντας του τόσο μια απόκοσμη όσο και μια άκρως αυταρχική διάθεση που τον καθιστά αξιοπρόσεκτο. Ο Παναγιώτης Γαβρελάς είναι σε κάποια σημεία περισσότερο γλυκανάλατος απ’ όσο πρέπει, αλλά σε γενικότερο πλαίσιο ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στον ρόλο του Κλεάντ. Ο Δημήτρης Φιλιππίδης στον ρόλο του γιατρού Πυργκόν είναι επιτηδευμένος στα περισσότερα σημεία, με αποτέλεσμα να γίνεται άλλοτε υπερβολικός και άλλοτε υποτονικός.

Το σκηνικά (Γιώργος Γαβαλάς) και τα κοστούμια (Αλεξία Θεοδωράκη) είναι προσεγμένα και εναρμονισμένα με την σουρεαλιστική νότα που θέλουν να δώσουν οι σκηνοθέτες.

Η σκηνοθεσία του Αιμίλιου Χειλάκη και του Μανώλη Δούνια δίνει μια σουρεαλιστική και παιχνιδιάρικη διάθεση στο καλογραμμένο κείμενο του Μολιέρου, προσδίδοντας ταυτόχρονα τις απαραίτητες εντάσεις όπου χρειάζεται. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εύστοχη κινησιολογία που προσφέρει μια πρωτότυπη ζωντάνια στο περιεχόμενο των φράσεων των ηθοποιών, ενισχύοντας το κωμικό στοιχείο του έργου. Η διασκευή των ιδίων αναδεικνύει σε μεγάλο βαθμό το κείμενο του Μολιέρου αν εξαιρέσουμε το στοιχείο των εμβόλιμων γλυκανάλατων τραγουδιών.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια παράσταση που διακρίνεται για τις εξαιρετικές ερμηνείες (όσον αφορά την πλειοψηφία των συντελεστών), την εύστοχη κινησιολογία και σκηνοθεσία.

Συντελεστές

---

• Σκηνοθεσία – Διασκευή: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας
• Ελεύθερη απόδοση: Μανώλης Δούνιας
• Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
• Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
• Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
• Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
• Κίνηση: Έλενα Γεροδήμου
• Βοηθός σκηνοθετών: Θάνος Χατζόπουλος
• Γραφιστικός σχεδιασμός: Δημήτρης Γκέλμπουρας @frobidden.designs
• Social Media: Renegade Media
• Παραγωγή: Τεχνηχώρος
• Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή, Δομνίκη Μητροπούλου

Παίζουν: Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Μυρτώ Αλικάκη, Θοδωρής Ρωμανίδης, Νίκος Γκέλια, Βίκυ Διαμαντοπούλου, Παναγιώτης Γαβρελάς, Γιώργος Ζυγούρης, Δημήτρης Φιλιππίδης