«Αν ρίξουμε μια ματιά στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, θα δούμε ότι η κρίση του 2010 ήταν μία ακόμη πράξη στη διάρκεια ενός ακατάπαυστου οικονομικού πολέμου. Ζήσαμε και θα ζήσουμε αρκετές παρόμοιες κρίσεις, που συνήθως ονομάζονται «αναδιάρθρωση», «λιτότητα», «μεταρρυθμίσεις» και πολλές άλλες ύποπτες και καθησυχαστικές λέξεις. Αυτό που κάνει την κρίση του 2010 να διαφέρει είναι ότι τα κρατικά και τραπεζικά χρέη μεταφέρθηκαν αδιακρίτως στις πλάτες των πολιτών. Κάτι που ένα μέρος της κοινωνίας μας δεν το αντιλήφθηκε ποτέ και, το τραγικότερο, όσοι το αντιληφθήκαμε ήμασταν ανήμποροι να αντιδράσουμε.» δηλώνει ο Γιάννης Τσίρος μιλώντας για το νέο του έργο «Κανόνια και Τρομπέτες» (documentonews.gr, Συνέντευξη: Ειρήνη Δρίβα).

Ένα ζευγάρι αδίστακτων τραπεζιτών, ένα ζευγάρι Ρομά, δύο αστυνομικοί, μια σακούλα με λεφτά, ένα σακουλάκι με ναρκωτικά και μια γυάλα με ψάρια συνθέτουν μια έξυπνη κωμωδία με έντονο πολιτικό σχόλιο. Τη νύχτα της οικονομικής κατάρρευσης, ο Κωνσταντίνος, διευθυντής μιας τράπεζας, περιμένει τον Χρόνη, έμπορο ναρκωτικών, να του παραδώσει τη «δόση» του. Η Ρουμπίνη, αρραβωνιαστικιά του Χρόνη, θέλοντας να εξασφαλίσει καλύτερους όρους για το δάνειό της από τον Κωνσταντίνο, ακολουθεί τον Χρόνη στην παράδοση χωρίς να γνωρίζει ότι ο Χρόνης συνεχίζει τη διακίνηση. Στο μεταξύ, φτάνει στο σπίτι του Κωνσταντίνου και η Κλαίρη, με την οποία διατηρεί μια «απαγορευμένη» σχέση και η οποία είναι επίσης μεγαλοστέλεχος της τράπεζας. Τα δύο ζευγάρια θα μπλεχτούν σε ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων και τη στιγμή που νομίζουν ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, δύο αστυνομικοί θα εισβάλλουν στο διαμέρισμα προκειμένου να επιβάλουν την τάξη.

Το αλληγορικό έργο «Κανόνια και Τρομπέτες» του Γιάννη Τσίρου αποτελεί μια κωμική αλλά και καυστική ματιά πάνω στην ανθρώπινη εκμετάλλευση από το ανήθικο και αδίστακτο τραπεζικό σύστημα, καθώς και την κατάταξη των ανθρώπων με βάση το κοινωνικό τους status και όχι την ανθρωπιά τους. Ένα έργο που αποτυπώνει την αγωνία των Ελλήνων για επιβίωση μέσα σε ένα τόσο εύθραυστο και ευμετάβλητο οικονομικό σύστημα, καθώς και την αβεβαιότητα σχετικά με την αυριανή πραγματικότητα.

Ο Στάθης Σταμουλακάτος, ως Κωνσταντίνος, είναι άψογος στην απόδοση ενός άνδρα θρασύδειλου, πονηρού, έτοιμου να κάνει τα πάντα προκειμένου να σώσει το τομάρι του. Η Νεφέλη Μαϊστράλη, στον ρόλο της Κλαίρης, υποδύεται με μαεστρία μια αδίστακτη, αυθόρμητη, δυναμική και εξαιρετικά σπιρτόζα γυναίκα· μια γυναίκα καριέρας που εκμεταλλεύεται τους πάντες προκειμένου να αποκτήσει αυτό που θέλει. Η Έλλη Τρίγκου, ως Ρουμπίνη, παρουσιάζει μια πιο ανθρώπινη και προσγειωμένη στην πραγματικότητα φιγούρα, η οποία έχει ανάγκη να νιώσει σιγουριά για το μέλλον της — σιγουριά που τη ψάχνει άλλοτε στον σύντροφό της, τον Χρόνη, και άλλοτε στη δουλειά της. Ο Μάνος Καζαμίας υποδύεται με απλότητα και άνεση τον ρόλο του Χρόνη, ενός εμπόρου ναρκωτικών που προσπαθεί να μαζέψει κάποια λεφτά για να ζήσει επιτέλους άνετα τη ζωή του. Εξαιρετικός στον ρόλο του αστυνομικού είναι ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης, ο οποίος καταφέρνει να αναδείξει με τρομερή εξωστρέφεια και ζωντάνια το κωμικό στοιχείο του κειμένου. Η Μαριτίνα Κουτσοχιώνη είναι καλή στον μικρό ρόλο της.

Το σκηνικό (Μαρία Φιλίππου), διαμορφωμένο σαν ένα loft με σύγχρονη αισθητική και πολυτελείς πινελιές, αποδίδει απόλυτα την υποκρισία των πλουσίων. Πολύ ωραία πλαισιώνουν το κείμενο και την εκάστοτε διάθεση του έργου η μουσική του Γιώργου Δούσου, αλλά και τα διάφορα ηχητικά αποσπάσματα.

Η οπτική του Γιώργου Παπαγεωργίου μας προσφέρει μια παράσταση που βγάζει γέλιο, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει σε μεγάλο βαθμό και τις βαθύτερες αδυναμίες των κεντρικών χαρακτήρων, με μια παιχνιδιάρικη διάθεση. Κάτι που κρατάω στο μυαλό μου είναι η σκηνή του κυνηγητού, κατά την οποία όλα γίνονται τόσο φυσικά, καθιστώντας την μία από τις πιο πετυχημένες σκηνές κυνηγητού που έχω δει μέχρι στιγμής επί σκηνής. Επιπλέον, εξαιρετική είναι και η διαμόρφωση της κορύφωσης του έργου από τον Γιώργο Παπαγεωργίου, με τους Κωνσταντίνο και Κλαίρη να σφίγγουν τα χέρια των θεατών (πελάτες της τράπεζας) και τα φώτα να αργοσβήνουν, ενώ από πίσω παίζουν ελπιδοφόρες διαφημίσεις τραπεζών για ομόλογα.

Συνεπώς, πρόκειται για μια παράσταση στην οποία οι εξαιρετικές ερμηνείες σε συνδυασμό με την έξυπνη σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου μας προσφέρουν μια απολαυστική αλληγορική κωμωδία εξαπάτησης του πολυγραφότατου και πάντα επίκαιρου Γιάννη Τσίρου.

Πηγή φωτογραφιών: https://www.texnesonline.gr/

Πληροφορίες παράστασης: Κανόνια και Τρομπέτες ρου Γιάννη Τσίρου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου στο Θέατρο Εμπορικόν