Χωρίς Αναστολή | Κριτική Θεάτρου

2–3 λεπτά

Βαθμολογία: 3.5 από 5.

«Πράγματι, στην πλοκή του έργου υπάρχει μια αναφορά σαν αυτή που επισημαίνετε, όμως η βασική χρήση της λέξης αναστολή έχει να κάνει με τις παλινδρομήσεις μας και τις δεύτερες σκέψεις, όταν πρέπει να πάρουμε μια σημαντική απόφαση και μάλιστα σε σύντομο χρόνο. Οι αναστολές και τα πήγαινε – έλα είναι που γεννούν ανατροπές και κωμικές καταστάσεις.» απαντάει η Μαρία Μαυρικάκη στο πώς γίνεται ο τίτλος μιας κωμωδίας να παραπέμπει σε καταδικαστική απόφαση.

Ένα ζευγάρι συνταξιούχων, περνώντας μια τυπική και ήσυχη μέρα στο σπίτι του μπροστά στα κινητά και τον υπολογιστή του, μπλέκει κατά τη διάρκεια της πλοήγησής του στο διαδίκτυο σε μια απρόσμενη περιπέτεια. Μια προσπάθεια μύησης και εξοικείωσης με τους νέους τρόπους επικοινωνίας, θα τους οδηγήσει σε μια περιήγηση στο dark web, βάζοντάς τους στον πειρασμό να εκμεταλλευτούν την περίσταση και να αποσπάσουν μερικά χρήματα προκειμένου να βοηθηθούν τόσο οι ίδιοι όσο και οι κοντινοί τους άνθρωποι. Θα τους αφήσουν, όμως οι αναστολές τους να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα και να πάρουν το ρίσκο να τους πιάσουν;

Τo χαριτωμένο «Χωρίς Αναστολή» της Μαρίας Μαυρικάκη, αξιοποιώντας τον καθημερινό λόγο, χωρίς να αποφεύγει τις περισσότερες φορές τα κλισέ, μας παραδίδει ένα ευχάριστο αλλά αρκετά αποκαλυπτικό κείμενο. Μια λανθασμένη αναζήτηση στο διαδίκτυο, μια νευρική διαχείριση του πληκτρολογίου, μερικές παράνομες συναλλαγές και αρκετές αναστολές αναμειγνύονται σε μια ζωηρή ιστορία με παιχνιδιάρικο ύφος.

© Creative Agency Gridfox / Ο Αντώνης Αντωνίου και η Νατάσα Ασίκη στους κεντρικούς ρόλους.

Το δίδυμο Αντώνης Αντωνίου – Νατάσα Ασίκη καταφέρνει για άλλη μια φορά μέσα από την απλότητα και την αμεσότητα να μας παρουσιάσει δύο συμπονετικούς και ευσυνείδητους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Πιο συγκεκριμένα, ο αυθορμητισμός και τα αλέγκρα βλέμματα, καθιστούν τις ερμηνείες τους γοητευτικές, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και αποδεικνύοντας την υποκριτική τους ευελιξία.

Η καλοφτιαγμένη και κομψή σκηνογραφία του Νίκου Κασαπάκη, κινούμενη σε οικείους τόνους, δημιουργούν ένα ζεστό κλίμα. Αντιθέτως, η μουσική της Ζωής Τηγανούρια, κατά τη διάρκεια της εναλλαγής των σκηνών, δεν εναρμονίζεται καθόλου με το υπόλοιπο σύνολο.

Ο Αντώνης Αντωνίου έχοντας ως κεντρικούς άξονες της σκηνοθεσίας, τη διατήρηση της αγωνίας και τη γρήγορη ροή του κειμένου, κρατάει μέχρι το τέλος το ενδιαφέρον του θεατή. Επιπλέον, ενισχύοντας το στοιχείο του δυναμισμού και του ενθουσιασμού των δύο ηρώων που ανακαλύπτουν το διαδίκτυο, δημιουργεί ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα με ρυθμό και κέφι.

© Creative Agency Gridfox / Το δίδυμο Αντώνης Αντωνίου – Νατάσα Ασίκη καταφέρνει για άλλη μια φορά μέσα από την απλότητα και την αμεσότητα να μας παρουσιάσει δύο συμπονετικούς και ευσυνείδητους ανθρώπους της διπλανής πόρτας.

Πηγή φωτογραφιών: theatromania.gr