«Δεν παρουσιάζω μόνο αυτούς τους χαρακτήρες, παρουσιάζω και χαρακτήρες, οι οποίοι είναι πραγματικά αγνοί, οι οποίοι αγαπούν ειλικρινά αυτό το άγαλμα και το νιώθουν μέρος της ύπαρξής τους. Υπάρχει ένας χαρακτήρας η Βιολέτα, η γραμματέας στο Υπουργείο Πολιτισμού, όταν την ρωτάνε αν νιώθεις ότι είναι δικό σου λέει «Όχι, όχι, προς Θεού, όχι. Δεν αισθάνομαι ιδιοκτήτρια. Απλώς αισθάνομαι το ότι γεννήθηκα εδώ, σε αυτόν τον τόπο, με επιβαρύνει αυτό το πράγμα με την ευθύνη να την προστατεύσω και να την αγαπάω και αυτή η ευθύνη με καθορίζει και ως άνθρωπο». Και είμαι ένας άνθρωπος που πραγματικά την αγαπώ πολύ την καταγωγή μου και είμαι περήφανος γι’ αυτήν. Και φαίνεται ότι την αγαπώ και την Ελλάδα και τις Σέρρες, είμαι ένας άνθρωπος που τις αγαπώ τις ρίζες μου.» απαντάει ο Γιώργος Καπουτζίδης όταν ερωτάται για το ποιόν των χαρακτήρων του (elculture.gr, Συνέντευξη: Στέλιος Παρρής).

Βρισκόμαστε μισή ώρα πριν από την έναρξη της πολυπόθητης συνέντευξης τύπου για την επιστροφή της έκτης κόρης από το Βρετανικό Μουσείο. Όλοι οι ιθύνοντες φορώντας το μεγαλύτερο χαμόγελο τους και προβάροντας τα μελετημένα και «από καρδιάς» λόγια που έχουν ετοιμάσει για αυτή τη ημέρα, παρατηρούν την ομορφιά της ξενιτεμένης Καρυάτιδας, περιμένοντας να μοιραστούν αυτή την εθνική χαρά με το ευρύ κοινό. Τι μπορεί άραγε να πάει στραβά; Φυσικά τα πάντα, καθώς η ένθερμη υποδοχή της Καρυάτιδας μετατρέπεται σε ένα επεισοδιακό ρόλερ κόστερ, μέσα στην ένταση του οποίου οι ήρωες καλούνται να στείλουν το μυαλό τους στην κόλαση, αφήνοντας το ελεύθερο να αναζητήσει εκεί τη λύση του προβλήματος.

Η αποκαλυπτική «Καρυάτιδα!» του Γιώργου Καπουτζίδη, δημιουργεί ένα αμφίπλευρο έργο που περνάει από τη ζωηρή υφή της κωμωδίας στην αιχμηρή λεπίδα του πολιτικού θρίλερ. Διαμορφώνοντας ένα ευρύ πλαίσιο χαρακτήρων τελείως διαφορετικών μεταξύ τους εξετάζει ενδελεχώς τις θεματικές της πολιτικής αναλγησίας, της αγάπης για την εθνική μας κληρονομιά, της ενοχής που κουβαλάει ένας ολόκληρος λαός έχοντας χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή του «μέσον», της ακαταλληλότητας των κυβερνόντων αλλά και της φρικτής απόχρωσης της αλαζονείας των ανθρώπων. Ένα έργο με ευρύ προβληματισμό, που σου υπενθυμίζει άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με εκκωφαντικούς διαλόγους ότι οι τραγελαφικές καταστάσεις που παρουσιάζει δεν απέχουν τόσο πολύ από την «βελούδινη» πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά, το κείμενό του γίνεται σε σημεία φλύαρο και λίγο περισσότερο γλυκανάλατο από όσο πρέπει· κυρίως κατά την διάρκεια του αποκλεισμού της γραμματέως της υπουργού με την «αυτοσχέδια» Καρυάτιδα.

Μεταμορφωμένη στην άλλοτε κουτοπόνηρη και άλλοτε εξουσιαστική Υπουργού Πολιτισμού, η Αγορίτσα Οικονόμου κατασκευάζει με το δικό της μοναδικό τρόπο μια εξαιρετικά ευέλικτη κωμική περσόνα, που προσφέρει άφθονο γέλιο. Ο Δρόσος Σκώτης συνθέτει επιμελώς την φιγούρα του ακαλλιέργητου προέδρου των «Ελεύθερων Ελλήνων», προσθέτοντας αρκετές χοντροκομμένες πινελιές που ταιριάζουν απόλυτα στον ρόλο. Ως τίμιος γραμματέας του Υπουργείου, ο Μιχάλης Πανάδης δημιουργεί έναν χαρακτήρα που προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν εργασιακό χώρο που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να τον κατασπαράξει· έναν άνθρωπο που δεν δύναται πλέον να δρα βάσει της συνείδησής του. Η Μαρία Φιλίνη, εισχωρώντας στο μυαλό της αμείλικτης συμβούλου του Πρωθυπουργού, φορώντας το προσωπείο της υστερίας, φανερώνει παράλληλα και τις ευαίσθητες πτυχές αυτής της γυναίκας. Ο Στέλιος Ξανθουδάκης ανταποκρίνεται επαρκώς στον ρόλο του νάρκισσου και ανήθικου Πρωθυπουργού. Η Ασημίνα Αναστασοπούλου, εγκλωβισμένη στο καλούπι της αθωότητας της ρομαντικής γραμματέως της Υπουργού, παραμένει στην ασφάλεια μιας μονότονης απόδοσης. Ο Σωτήρης Μανίκας καθίσταται ικανοποιητικός στον ρόλο του Γιώργου, ενός ξέγνοιαστου καλλιτέχνη του δρόμου.

Ένα μεγάλο γραφείο, μοντέρνα διακοσμημένο, ενταγμένο χρωματικά σε απαλούς καφέ τόνους, στην άκρη του οποίου δεσπόζει αφύλακτη η αριστοκρατική Καρυάτιδα, συγκροτεί το μεγαλοπρεπές σκηνικό της Άρτεμις Φλέσσα.

Η Κατερίνα Μαυρογεώργη αποδίδει με σαφήνεια τις μεταβάσεις από το χιούμορ στον τραχύ ρεαλισμό, αν και η μεγάλη διάρκεια ορισμένων παύσεων, προσδίδει μια αμηχανία στην ατμόσφαιρα. Από την άλλη, ο χειρισμός των άψογων φωτισμών της Βάσιας Ατταριάν, βοηθά στην εύστοχη ανακατεύθυνση της δράσης, δίνοντας τον απαραίτητο χώρο σε όλους τους χαρακτήρες του έργου, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον.

Σύνοψη

---

Μια αιχμηρή κωμωδία για τη σαθρότητα του πολιτικού συστήματος, δια χειρός Γιώργου Καπουτζίδη, από την οποία δεν λείπουν οι πλατειασμοί. Ξεχωρίζει η ξεκαρδιστική ερμηνεία της Αγορίτσας Οικονόμου.

Πηγή φωτογραφιών: n-t.gr

---

Πληροφορίες παράστασης: «Η Καρυάτιδα!» του Γιώργου Καπουτζίδη, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μαυρογεώργη στο Θέατρο Rex – Σκηνή Ελένη Παπαδάκη

---