«Το «2:22 – A Ghost Story” του Ντάνι Ρόμπινς είναι από εκείνα τα έργα που γράφτηκαν μετά το 2005 και ως καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Αλάμπρα θέλω να υπάρχουν στο ρεπερτόριό μας. Είναι ένα σύγχρονο αστικό κείμενο, που μας ωθεί να βρούμε πιο μοντέρνους τρόπους αντίληψης, έκφρασης και στησίματος. Το συγκεκριμένο έργο έχει ένα ρίσκο: κινείται στην περιοχή του θρίλερ και έχει σασπένς, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Εκφράζει μια σύγχρονη τάση νέων συγγραφέων, τα τελευταία είκοσι χρόνια, να συνδυάζουν διαφορετικά είδη. Το «2:22 – A Ghost Story” είναι ένα χαρμάνι που συνδυάζει κοινωνικό δράμα, κομεντί και θρίλερ.» αναφέρει ο Φάνης Μουρατίδης μιλώντας για την παράσταση (athinorama.gr, Συνέντευξη: Μαρία Κρύου).

Ο ορθολογιστής Σαμ, γυρίζοντας στο σπίτι, βρίσκει τη σύζυγό του, Τζεν, πανικοβλημένη από ένα περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του· ένα περιστατικό που την έχει ωθήσει στην υποψία ότι η νέα τους στέγη είναι στοιχειωμένη. Ένα δείπνο με την παλιά τους φίλη Λορίν και το νέο της σύντροφο, Μπεν, θα επαναφέρει το φλέγον ζήτημα στο τραπέζι φέρνοντας τους δύο συντρόφους σε αντιπαράθεση. Τότε η Τζεν, σε μια προσπάθεια να πείσει τον αμετάπειστο σύζυγό της για τα λεγόμενα της, θα προτείνει στους δύο επισκέπτες να μείνουν μαζί τους μέχρι τις 2:22 τα ξημερώματα – την ώρα που λαμβάνουν χώρα τα μυστηριώδη συμβάντα. Καθώς η νύχτα προχωρά και η αβυσσαλέα όρεξη της αλήθειας να αποκαλύψει τη φρικτή υφή της πραγματικότητας εντείνεται, οι ήρωες θα αναγκαστούν να αναμετρηθούν με την κατάρρευση των βολικών τους ψευδαισθήσεων.
Το ανατρεπτικό «2:22 – A Ghost Story» του Danny Robins, αξιοποιώντας την άνεση της καθημερινής γραφής, δημιουργεί ένα καλοστημένο ως προς την πλοκή έργο, του οποίου η δυναμική εντοπίζεται στο αφοπλιστικό τέλος. Πρόκειται για ένα μεταφυσικό θρίλερ για τις υποχωρήσεις που κάνει η λογική μπροστά στην ομαλή διαχείριση της πραγματικότητας. Ένα έργο στο οποίο παρ’ όλα αυτά, η κλιμάκωση του μυστηρίου εμποδίζεται πολλές φορές από τα αταίριαστα κωμικά στοιχεία, αποσπώντας την προσοχή του θεατή από τη ροή της υπόθεσης.

Ο Φάνης Μουρατίδης – χωρίς να βγαίνει πολύ από το πλαίσιο που τον έχουμε συνηθίσει – αξιοποιώντας τη σπιρτάδα και την άνεση που έχει πάνω στη σκηνή, δημιουργεί το κάδρο ενός γήινου, σαρκαστικού και υπερόπτη Σαμ· μια οικεία φιγούρα που ελίσσεται ανάλογα με τις διαθέσεις των συνομιλήτών του. Ενσωματώνοντας τον τρόμο στον τόνο της φωνής της, αλλά και στις συναισθηματικές εξάρσεις, η Φαίη Ξυλά (Τζεν) συνθέτει μια γυναίκα με αρκετές ανασφάλειες τις οποίες προσπαθεί πολλές φορές να δικαιολογήσει μέσα από το μεταφυσικό κόσμο. Η Ναταλία Δραγούμη (Λορίν) σκιαγραφεί μια δωρική παρουσία, που έχει την ανάγκη να απεγκλωβιστεί, έστω για λίγο από την επιθυμία της για το Σαμ, άλλοτε μέσα από περιστασιακές σχέσεις και άλλοτε μέσα από το ποτό. Ορμώμενος από την αφέλεια και την τραχύτητα του χαρακτήρα που καλείται να ερμηνεύσει, ο Στάθης Μαντζώρος (Μπεν) μεταμορφώνεται σε ένα “παιδί” που προσπαθεί μέσα από αυτή τη βραδιά να ξορκίσει και κάποιους από τους δικούς του φόβους.

Η σκηνογραφία του Μανόλη Παντελιδάκη, συνδυάζοντας τη μοντέρνα σύγχρονη αισθητική με την ανατριχιαστική χλωμή όψη του παλιού σπιτιού, δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον, που εξυπηρετεί εξαιρετικά τη διαμόρφωση του απαιτούμενου κλίματος αγωνίας.
Η σκηνοθεσία του Φάνη Μουρατίδη, χρησιμοποιώντας έξυπνα τους φωτισμούς του Περικλή Μαθιέλλη τόσο κατά τη διάρκεια όσο και στο κομβικό σημείο του φινάλε, και διατηρώντας έναν καλό ρυθμό, καταφέρνει ως ένα βαθμό να μεταδώσει τον αινιγματικό χαρακτήρα του έργου και να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή. Παρ’ όλα αυτά, η έντονη παρεμβολή του ανάλαφρου κωμικού στοιχείου, δεν προσφέρει στον θεατή την ευκαιρία να εισχωρήσει βαθύτερα στην ατμόσφαιρα του θρίλερ.
Σύνοψη
Οι πολύ καλές ερμηνείες, το ανατρεπτικό φινάλε και ο καλός ρυθμός της σκηνοθεσίας του Φάνη Μουρατίδη εξισορροπούν τις αδυναμίες της τελευταίας όσον αφορά τη διαχείριση της ατμόσφαιρας μυστηρίου, συνθέτοντας μια ευχάριστη παράσταση για τις ψευδαισθήσεις που κατακλύζουν τον ανθρώπινο νου.

Πηγή φωτογραφιών: documentonews.gr, clickatlife.gr, cosmopoliti.com
Πληροφορίες παράστασης: 2:22 – A Ghost Story του Danny Robbins, σε σκηνοθεσία Φάνη Μουρατίδη στο Θέατρο Αλάμπρα
Διαβάστε περισσότερα
-
Οι »Αλιγάτορες» του Andrew Keatley, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά, μετά την πολύ επιτυχημένη πορεία του στο Θέατρο Γκλόρια την άνοιξη του 2024 από 10 Νοεμβρίου, στη νέα θεατρική σκηνή Auditorium Σίνα 2-4.
-
Νέο φωτογραφικό υλικό από την παράσταση «Αρσέν Λουπέν: Το Μυστήριο της Κούφιας Βελόνας», σε διασκευή και σκηνοθεσία Αθηνάς Χατζηαθανασίου, στο Θέατρο Αλάμπρα.
-
«ΕΝ ΑΡΧΗ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ»: ένα αφιέρωμα στην ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού σε Αίγινα και Θρακομακεδόνες με είσοδο ελεύθερη.




