Η Νένα Μεντή και ο Πέτρος Ζούλιας συναντιούνται για ακόμη μια φορά σε έναν μονόλογο που μιλάει στην ψυχή του απλού θεατή. Πιάνοντας το νήμα από τον εμβληματικό μονόλογο της «Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου», ο Πέτρος Ζούλιας καταπιάνεται αυτή τη φορά με τη λαϊκή υπόσταση μιας αυθεντικής, καθημερινής και ντόμπρας γυναίκας, που η ζωή την ντύνει άλλοτε με το πένθιμο μαύρο και άλλοτε με τα ζωντανά χρώματα της άνοιξης. Εκκινώντας από το πρόσωπο της Ελένης μιας μοδίστρας της διπλανής πόρτας, μας ξεναγεί στις πληγές της σύγχρονης ιστορίας του πολύπαθου ελληνικού κράτους, στις περιόδους της αίγλης της Αθήνας καθώς και στο απόκρημνο μονοπάτι της απώλειας. Μια πορεία από τις τουαλέτες της Τζένης Βάνου και άλλων σταρ, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, την πανδημία και το δυστύχημα στα Τέμπη. Μια μετακόμιση που προσκαλεί τις αναμνήσεις σε ένα φαγοπότι βαθιάς μοναξιάς…

Εδώ, η σαφήνεια του κειμένου του Πέτρου Ζούλια ναι μεν καθιστά το λόγο καθολικά κατανοητό, δε στερείται μιας ποιητικότητας που προσφέρεται απλόχερα εντέλει μέσα από την ερμηνεία της Νένας Μεντή. Παρακολουθώντας κανείς τη Νένα Μεντή να ερμηνεύει, καταλαβαίνεις πόση μαγεία κρύβει η απλότητα της αλήθειας. Τόσο προσηλωμένη και ταυτόχρονα απόλυτα παραδομένη στη δίνη του χαρακτήρα, κρατάει μαεστρικά τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Μια ερμηνεία που τη μια στιγμή σου προκαλεί πηγαίο γέλιο και την αμέσως επομένη στιγμή σε παγώνει, ενώ εσύ νιώθεις τα γλυκά δάκρυα μιας ειλικρινούς συμπόνιας να τρέχουν στα μάγουλα σου. Ένα δείγμα υποκριτικής που καθιστά την Νένα Μεντή μια κορυφαία καλλιτέχνιδα και ηθοποιό και την συγκεκριμένη ερμηνεία μια από τις καλύτερες γυναικείες ερμηνείες που έχω δει.

Συνοδοιπόρος στον αγώνα που δίνει η Νένα Μεντή επί σκηνής στέκεται η διαυγής και καθημερινή σκηνοθετική οπτική του Πέτρου Ζούλια, η οποία φωτίζει με επιτυχία τον πολυσήμαντο χαρακτήρα της καθημερινότητας, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το ζωτικής σημασίας κλίμα οικειότητας, που απαιτεί το λαϊκό θέατρο. Παράλληλα, τα σκηνικά της Άννας Ζούλια μας βομβαρδίζουν με τη νοσταλγική παρουσία ενός κομψού «χθες» που αποχωρεί σιγά σιγά καθώς το διαδέχεται άγρια ένα ανθρωποφαγικό και μοναχικό «σήμερα». Την παράσταση ντύνουν όμορφα οι άρρηκτα συνδεδεμένες, τόσο με την ατομική όσο και με την καθολική συνείδηση των Ελλήνων, μουσικές επιλογές του Παναγιώτη Τσεβά, οι οποίες μεθοδεύουν έξυπνα το στοιχείο της συγκινησιακής φόρτισης.

Σύνοψη

---

Η συνάντηση της σαρωτικής αυθεντικότητας της μοναδικής σκηνικής παρουσίας της Νένας Μεντή με τη λαϊκή υπόσταση της καλογραμμένης – από τον Πέτρο Ζούλια –φιγούρας της Ελένης, μας χαρίζει μια παράσταση υψηλής καλλιτεχνικής αξίας· έναν ύμνο στη μαγεία της απλότητας.

Πηγή φωτογραφιών: more.com, theatroilisia.gr

---

Πληροφορίες παράστασης: Μια Ζωή του Πέτρου Ζούλια, σε σκηνοθεσία του ίδιου στο Θέατρο Ιλίσια

---