«Δαιμόνια κωμωδία ή βαθιά υπαρξιακό ψυχογράφημα της κοινωνίας;» είναι ένα ερώτημα στο οποίο θα κληθεί να απαντήσει ο θεατής μετά την παράσταση, πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται μέσα από τη διασκευή που επιμελούνται ο Δήμητρης Λιόλιος και η Αναστασία Χατζάρα πάνω στο “Ημέρωμα της Στρίγγλας” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Θέτοντας στον πυρήνα της διασκευής τους την ιστορία της “εξημέρωσης” της Κατερίνας από τον Πετρούκιο, δημιουργούν ένα νέο έργο που διατηρεί το περιεχόμενο του πρωτότυπου, αφήνοντας ταυτόχρονα ένα κοινωνικό σχόλιο για την πατριαρχική κοινωνία του σήμερα. Μια κοινωνική μελέτη για το σαράκι της εξουσίας και της εκμετάλλευσης που εισχωρεί στις σχέσεις των ανθρώπων, με τους παίκτες να διεγείρονται από την πρόκληση του πόνου. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την αφετηρία της βίας που κατοικεί στο ανθρώπινο μυαλό – πόσο μάλλον να υπολογίσει το βαθμό της ψυχικής φθοράς που θα του προξενήσει, όταν η ιδιοτέλεια θα οπλίσει το χέρι της.

Χρησιμοποιώντας ένα κράμα υπερβολής, ειρωνείας και υφέρπουσας απειλής, ο Δημήτρης Λιόλιος διαρθρώνει μια παράσταση, στην οποία τόσο η κωμική όσο και η τραγική υπόσταση των χαρακτήρων αποδίδεται μέσα από ένα διαπεραστικό γκροτέσκο πλάνο. Δίνοντας στην αρχή το tempo μιας γρήγορης αλέγκρας κωμωδίας, με έντονο αυτοσχεδιαστικό στοιχείο και καταλήγοντας σε έναν δυνατό επίλογο, προσελκύει μέσω της ανατροπής το ενδιαφέρον του θεατή. Η επαναληψιμότητα των φράσεων άλλοτε λειτουργεί προς όφελος της διόγκωσης του συναισθηματικού φορτίου – ιδιαίτερα στο φινάλε – και άλλοτε παρεμποδιστικά στην ανάδειξη του κειμένου. Παράλληλα, τα μουσικά μοτίβα που χρησιμοποιούνται στο κωμικό κομμάτι της παράστασης αποπνέουν μια φλύαρη μεγαλοπρέπεια όχι απόλυτα ταιριαστή στο πνεύμα του έργου. Αντίθετα, οι υπόγειες και σκοτεινές μελωδίες του συγκρουσιακού και εξουσιαστικού μέρους, κουμπώνουν υπέροχα στο δραματικό υπόβαθρο του έργου.

Επειδή, σημαντικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι όλοι οι χαρακτήρες του έργου ερμηνεύονται από δύο μόνο ηθοποιούς, καταλυτική αποδεικνύεται η ενέργεια του Δημήτρη Λιόλιου και της Αναστασίας Χατζάρα, οι οποίοι «ιδρώνουν τη φανέλα» επί σκηνής μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι δύο ηθοποιοί αλλάζοντας τον τόνο της φωνής τους αλλά και τη ροή του λόγου τους, ενσαρκώνουν με επιτυχία μια ευρεία γκάμα χαρακτήρων, με κύριους εκείνους του Πετρούκιου και της Κατερίνας. Η Αναστασία Χατζάρα σκιαγραφεί μια Κατερίνα παροπλισμένη, μια υπάκουη μαριονέτα με συσσωρευμένη οργή, της οποίας τα όρια τα θέτει πλέον ο Πετρούκιος. Ανακαλύπτοντας τι κρύβεται πίσω από το προσωπείο ενός φαινομενικά απλού καιροσκόπου, ο Δημήτρης Λιόλιος καταδύεται στην άβυσσο της ανθρώπινης υπόστασης, εκεί που η εξουσιομανία γίνεται αυτοσκοπός και η δίψα για επικράτηση ξεριζώνει κάθε ενοχή και αλληλεγγύη απέναντι στον συνάνθρωπο.

Συμπέρασμα

---

H πολυδιάστατη και τολμηρή διασκευή του Ημερώματος της Στρίγγλας από τον Δημήτρη Λιόλιο και την Αναστασία Χατζάρα, προκαλεί τον θεατή να αναστοχαστεί πάνω στα όρια της βίας και στην ίδια τη φύση της υποταγής. Μέσα από μια γκροτέσκα ανάγνωση από την οποία δεν λείπουν οι επιμέρους αδυναμίες, οι δύο ηθοποιοί δίνουν τη ψυχή τους επί σκηνής, αφήνοντας το δικό τους σχόλιο πάνω στη σύγχρονή πραγματικότητα.

Πηγή φωτογραφιών: ticketservices.gr

---

Πληροφορίες παράστασης: «Στρίγγλα» ένα έργο βασισμένο στο «Το Ημέρωμα της Στρίγγλας», σε ελεύθερη διασκευή Δημήτρη Λιόλιου και Αναστασίας Χατζάρα, σε σκηνοθεσία του πρώτου στο Θέατρο Ελέρ

---