Με αφετηρία ένα από τα σπουδαιότερα έργα του θεάτρου του παραλόγου, το «Περιμένοντας τον Γκόντο», η Σοφία Φιλιππίδου πλέκει τη δική της ιστορία γύρω από ένα ελπιδοφόρο σύμπαν, με έντονο το στοιχείο της καθημερινότητας, εκφράζοντας ταυτόχρονα – με ευγένεια και βαθιά θεατρική γνώση – τις ενστάσεις της πάνω στον κορεσμένο και αδιέξοδο κόσμο της οπτικής του Μπέκετ. Συνδυάζοντας το θέατρο του παραλόγου με το αρχαίο δράμα, την επιθεώρηση και την ποίηση δημιουργεί ένα κράμα στοχασμού που δεν επικεντρώνεται στην αναμονή ενός Γκοντό, αλλά στο αδιέξοδο που γεννά η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Στην προσπάθεια της αυτή, συμβάλλει καθοριστικά και η λοξή ματιά πάνω στην οποία έχει δομήσει την υπόσταση των ηρώων της, τοποθετώντας τους σε μια εφιαλτική παρέλαση στην οποία συνειδητό και ασυνείδητο συναντιούνται. Με άγνοια κινδύνου, η Σοφία Φιλιππίδου τολμά να συνομιλήσει επί σκηνής με το πνεύμα του Μπέκετ και να εμφανίσει τον ίδιο τον Γκοντό, κατα θέτοντας την δική της ρηξικέλευθη πρόταση πάνω στο πρωτότυπο και δημιουργώντας μια χειροποίητη – όπως πάντα – παράσταση.

Στο πλευρό της στέκεται ακοίμητη φρουρός η ομάδα των ηθοποιών, που με το κέφι και τον ενθουσιασμό τους δίνουν σάρκα και οστά σε ένα τόσο σύνθετο εγχείρημα. Ο Λάμπρος Πρέντζας διεισδύοντας στην ευαισθησία, τον αυθορμητισμό και την τρυφερή ονειροπόληση του Μπούκη, σκιαγραφεί μια εύθραυστη φιγούρα, με οξυμμένους συναισθηματικούς αισθητήρες, που αναζητά την αποδοχή και την αγάπη των άλλων. Τα σπινθηροβόλα βλέμματα, η σοφία, η ποίηση και η ευγένεια του προσγειωμένου Κούκη βρίσκει μια φιλόξενη στέγη στο πρόσωπο του Αποστόλη Κεπεσίδη. Επικεντρωμένη σε μια ενδιάφερουσα χαριτωμένη εσωστρέφεια, η Ασημένη Τούντα ενσαρκώνει τον χαμηλών τόνων χαρακτήρα της Χελώνας. Δωρικός και ανθρώπινος, ο Σπύρος Δούρος αποδίδει με ειλικρίνεια τον χαρακτήρα του καμένου Λύκου – ενός λογικού ήρωα ανοιχτού στην πρόσληψη νέων ερεθισμάτων.

Έχοντας πλήρη έλεγχο των εκφραστικών της μέσων, η Ειρήνη Τσώλη υπογράφει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία, που κορυφώνεται στο σόλο μιας πρωταγωνίστριας. Η Νίνα Φωτιάδου ξεχωρίζει, αποδίδοντας με σπιρτάδα και δυναμισμό, τους δύο ρόλους που της ανατίθενται,ντύνοντας με τη μελωδική φωνή της την άρια του κακού. Η Κωνσταντίνα Λαμπρόπουλου, ως καταπιεσμένος γιος μιας μητέρας που τον κρατά σφιχτά δεμένο στον ίσκιο της, μετα φέρει επί σκήνης αυτούσια την αλήθεια της πληγής αυτού του παιδιού που δεν κατάφερε πότε να ενηλικιωθεί πραγματικά. Ο Παναγιώτης Καλούδης ενσαρκώνει με αυστηρότητα και ευθραυστότητα το πνεύμα του Μπέκετ, μπαίνοντας με σεβασμό στα παπούτσια του μεγάλου δραματουργού. Πάνω στον φόβο της έκθεσης του πρωτοεμφανιζόμενου Γκοντό, ο Μάριος Καλογεράκης συνθέτει μια φοβική και ενθουσιώδη ταυτόχρονα μορφή, που λαχταράει να βγει στην επιφάνεια. Η Βέρα Κανελοπούλου, προσεγγίζοντας με αθωότητα τον ρόλο του κοριτσιού που βγήκε από τον λαβύρινθο, πλάθει μια άδολη προσωπικότητα που διψά για ουσιαστικη επικοινωνία. Τέλος, κινούμενη κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου, η Ευτυχία Φραντζεσκάκη ερμηνεύει τους ρόλους της με τρόπο που αφήνει περιθώριο σε πολλαπλές αναγνώσεις.

Ο σκηνοθετικός φακός της Σοφίας Φιλιππίδου εστιάζει στην ανάδειξη του χιούμορ και της υπερβατικής εικόνας, αξιοποιώντας ένα γκροτέσκο πλάνο, που μοιάζει να θέτει τους κεντρικούς ήρωες, πρωταγωνιστές ενός ιδιόρρυθμου ονείρου. Παιχνιδιάρικη κινησιολογία, παύσεις και λοξές ταχέως εναλλασσόμενες εκφράσεις συμμορφώνονται στο πλαίσιο μιας παρωδίας που σατηρίζει τα ανθρώπινα πάθη και την υπερεκτιμημένη πραγματικότητα που βυθίζει το καράβι της ψευδαίσθησης. Όπως ένας έμπειρος μαέστρος, η σκηνοθέτις καθοδηγεί τον θίασο, επιλέγοντας ένα μεταβαλλόμενο tempo, που δίνει χώρο τόσο στην ποιητικότητα όσο και στην αλέγκρα πλευρά του κειμένου. Στον ίδιο παλμό με την ευρεία παλέτα των διαθέσεων του έργου καθίστανται επίσης, τόσο οι φωτισμοί του Παναγιώτη Σπύρου όσο και η μουσική επένδυση των Μιχαήλ-Εφραίμ Τσούμπου και Σάββα Παριανού.

Συμπέρασμα

---

Η Σοφία Φιλιππίδου, με συνοδοιπόρο το κέφι και την ενέργεια των έντεκα ταλαντούχων ηθοποιών, παραδίδει στο κοινό μια ρέουσα παράσταση φτιαγμένη με μεράκι, δομημένη πάνω στο τολμηρό και συμπαγές συναισθηματικά κείμενο της.

Πηγή φωτογραφιών: theatromania.gr

---

Πληροφορίες παράστασης: «Συγγνώμη Κύριε Μπέκετ» της Σοφίας Φιλιππίδου, σε σκηνοθεσία της ίδιας στο μαγαζάκι της τ3χνης

---