---

Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας ξαναγράφουν την ιστορία του Άμλετ, συμπυκνώνοντας το συναισθηματικό αδιέξοδο των ηρώων του έργου στον ψυχισμό μιας συνεχώς μεταλλασσόμενης μορφής. Εστιάζοντας στην ανάδειξη της ουσίας, δημιουργούν μια συνεκτική διασκευή που αποδίδει με σαφήνεια την πλοκή της ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα σε ωθεί σε μια ασυνείδητη ενδοσκόπηση. Κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργούν ένα σύμπαν όπου η απελπισία, η προδοσία, η εξουσιομανία, ο φόβος και η θλίψη συναντιούνται σε μια συμπόσιο, προκειμένου να εντοπίσουν το σημείο από το οποίο ξεκίνησε η παρακμή του ανθρώπινου γένους. Βασικός άξονας γύρω από τον οποίο τοποθετείται η ανάγνωση των χαρακτήρων, αποτελεί η δειλία του ανθρώπου να μετουσιώσει τις λέξεις σε πράξεις, βυθιζόμενος σε μια περισπούδαστη και επικίνδυνη απραγία. Πολύτιμος σύμμαχος τους στην ανάδειξη της μαγείας της γραφής του Σαίξπηρ στέκεται ο ποιητικός λόγος της μετάφρασης του Γιώργου Χειμωνά.

Σε αυτό το εξαιρετικά απαιτητικό εγχείρημα – τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά – ο Αιμίλιος Χειλάκης μεταμορφώνεται σε οκτώ ανθρώπους που αναζητούν απεγνωσμένα την λύτρωση. Μέσω των εναλλαγών στον τόνο της φωνής του και της ιδιαίτερης, διακριτικής κινησιολογίας (Κίνηση: Φαίδρα Νταϊόγλου) που συνοδεύει σχεδόν κάθε ήρωα, κερδίζει το στοίχημα της διάκρισης των χαρακτήρων μεταξύ τους, γεγονός κομβικό στην κατανόηση της υφής των προβληματισμών του Σαίξπηρ. Στον πυρήνα της ερμηνείας του βρίσκεται η λεπτομερής σκιαγράφηση του ψυχολογικού πορτραίτου του κάθε χαρακτήρα. Κάθε κίνηση, κάθε βλέμμα, κάθε λέξη διέπεται από την ισορροπία μεταξύ της απόλυτης φροντίδας και της τραχύτητας του ρεαλισμού, σε έναν χορό που ο ήρωας φαίνεται σαν να συνομιλεί με τις διαφορετικές πτυχές του εαυτού του.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σταθεί κανείς στην σκηνοθετική αξιοποίηση της λιτότητας, μέσα από μια ευρηματική και τολμηρή ματιά, που επανεξετάζει σκηνές του έργου που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, μέσα από ένα πιο απλό αλλά πιο επιδραστικό πρίσμα. Ο Μανώλης Δούνιας και ο Αιμίλιος Χειλάκης, αφήνοντας πίσω τους την συμβατική ερμηνεία των γεγονότων, καταθέτουν ένα σύνολο από πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, με αποκορύφωμα της εμφάνιση του πνεύματος του βασιλιά και την αυτοκτονία της Οφηλίας. Οργανικό κομμάτι της σκηνοθετικής τους προσέγγισης αποτελεί και η εύστοχη ενσωμάτωση της πρωτότυπης μουσικής του Δημήτρη Καμαρωτού, η οποία συμβάλλει σημαντικά στη συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα.

Συμπέρασμα

---

Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας, καταθέτουν μια ρηξικέλευθη και βαθιά στοχαστική πρόταση πάνω στον “Άμλετ” του Σαίξπηρ, η οποία ολοκληρώνεται από την επιβλητική ερμηνεία του πρώτου.

---

Πληροφορίες παράστασης: «Μόνος με τον Άμλετ», σε σκηνοθεσία και διασκευή του Μανώλη Δούνια και του Αιμίλιου Χειλάκη, ξεκινά περιοδεία σε επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα ανά την Ελλάδα

---