---

Η “δούλα του στίχου 890”, φωταγωγημένη από τον προβολέα της πρωταγωνίστριας, μας αποκαλύπτει το παρασκήνιο πίσω από την “Εκάβη” του Ευριπίδη. Στον μονόλογο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, που παρουσιάστηκε και πέρυσι στο πλαίσιο του κύκλου «Σύγχρονοι αρχαίοι» του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, μια άσημη λαϊκή δούλα προβαίνει, χωρίς προσχήματα, στην αποκαθήλωση της αφέντισσάς της, της αγιοποιημένης βασίλισσας Εκάβης. Υπό το πρίσμα της κωμωδίας, τα γεγονότα – που μεσολάβησαν από την δολοφονία του Πολύδωρου από τον Πολυμήστορα έως την τύφλωση του τελευταίου και την άγρια δολοφονία των δύο παιδιών του από τις Τρωαδίτισσες και τη βασίλισσα – αποκτούν μια νέα υπόσταση, ξεδιπλώνοντας μια φιλοσοφική αναζήτηση γύρω από στην υπέρβαση των ορίων της ανθρωπιάς. Μέσα από έναν συνδυασμό σύγχρονων στοιχείων, μυθοπλασίας και ιστορικών συμβάντων, ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης δημιουργεί ένα μεστό κείμενο με χιούμορ, που διερευνά το ηθικό βάρος των ανθρώπων που εμπλέκονται έμμεσα σε ένα τόσο αποτρόπαιο έγκλημα, αλλά και την εύρεση της κάθαρσης μέσω της αυτογνωσίας.

Ο Νίκος Χατζόπουλος υφαίνει έναν γοητευτικό διάλογο μεταξύ θεάτρου και μουσικής, με τις ερωτήσεις να τίθενται από τα ηχητικά τοπία του Γιαν Βαν Αγγελόπουλος και τις απαντήσεις να δίνονται από την ερμηνεία της Φιλαρέτης Κομνήνου. Το εύρημα αυτό φέρνει στο προσκήνιο μια ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση, που ενισχύει την αμεσότητα του κειμένου, προσδίδοντας ταυτόχρονα στη δράση τον σπιρτόζικο ρυθμό που απαιτεί η κωμωδία. Στην επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος συντελεί και η ελευθερία που της δίνεται επί σκηνής, γεγονός που επιτρέπει τόσο την ανάδειξη του κειμένου όσο και τη σαφή αποτύπωση των συναισθηματικών αποχρώσεων της ηρωίδας. Στον αντίποδα, η λιτότητα των σκηνικών της Ιωάννας Τσάμη δεν προσφέρει το κάτι παραπάνω στην δυναμική της παράστασης.

Ενδεδυμένη με τα πέπλα της υποτέλειας και της λαϊκότητας, η Φιλαρέτη Κομνηνού συνθέτει μια ηρωίδα που καυτηριάζει τις ιδιοτροπίες και τις σκοτεινές πλευρές της βασίλισσας, χωρίς να αφήνει απ’ έξω τις δικές της τύψεις. Η έμπειρη ερμηνεύτρια, την οποία έχουμε συνηθίσει σε περισσότερο δραματικούς ρόλους, αποδεικνύεται εξαιρετικά ταλαντούχα και στην κωμωδία, αξιοποιώντας τόσο τα γρήγορα αντανακλαστικά της όσο και την αστείρευτη ενέργειάς της επί σκηνής. Φυσικά, παρά την κωμική υφή του μονολόγου, η ερμηνεία της δεν παρακάμπτει το έντονο στοιχείο της ενοχής που δηλητηριάζει τον νου αυτής της γυναίκας, η οποία γίνεται άθελα της συνένοχη στην καταστροφή τριών ανθρώπινων ζωών. Σε ωραία αντίθεση έρχεται ο λαμπερός χαρακτήρας των κοστουμιών της Ιωάννας Τσάμη, τα οποία υπογραμμίζουν την ανάδυση της δούλας από την αφάνεια στο απόλυτο φως

Συμπέρασμα

---

Η αφανής λαϊκή ηρωίδα του έξυπνα δομημένου μονολόγου του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη παίρνει σάρκα και οστά μέσα από την πολυεπίπεδη ερμηνεία της Φιλαρέτης Κομνηνού, σε μια διερεύνηση της αγριότητας της ανθρώπινης ψυχής.

---

Πληροφορίες παράστασης: Τα έργα «Ιφιγένεια / Βορρά» και «Εγώ, μια δούλα», δύο μονόλογοι  γραμμένοι για το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του 2024, επαναλαμβάνονται φέτος στην Πειραιώς 260

---