---

Ο Κώστας Γάκης σκηνοθετεί το εμβληματικό μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι, στήνοντας, πάνω στη ζωηρή χροιά της μουσικής του Σταμάτη Κραουνάκη μια προσιτή, στο ευρύ κοινό, παράσταση. Με ξεναγό τη σπιρτάδα, στην περιήγηση της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, ο Κώστας Γάκης επενδύει σε ένα εύρυθμο θέαμα, του οποίου η πληθωρικότητα ορισμένες φορές υποβαθμίζει τη συναισθηματική φόρτιση. Με εφαλτήριο τη νοοτροπία των μπουλουκιών – που υπηρέτησε η Ραραού – και την απλότητα μιας άλλης εποχής, υφαίνει γύρω από τον άξονα της δράσης έναν νοσταλγικό ιστό, πλάθοντας πλήθος ρεαλιστικών εικόνων. Αρωγοί της θεαματικής πλευράς της παράστασης στέκονται οι μπριόζικες χορογραφίες της Φαίδρας Νταϊόγλου, τα ευέλικτα σκηνικά της Άσης Δημητρολοπούλου και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Περικλή Μαθιέλλη. Στον αντίποδα, η υψηλή ένταση της φωνής των ερμηνευτών, σε συνδυασμό με τη χρήση των χειλοφώνων, μερικές φορές καλύπτει το περιεχόμενο των διαλόγων, ενώ η αξιοποίηση του προτζέκτορα καθίσταται αχρείαστη από τη στιγμή που δεν εμπλουτίζει με ουσιαστικό τρόπο την αφήγηση.

Η ιστορία στρέφεται γύρω από την ταραχώδη ζωή της Ρουμπίνης Μέσκαρη, η οποία παρασυρόμενη από τη μελωδία της ψευδαίσθησης, φέρνει στη σκηνή έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην ανάμνηση και την φαντασία. Διανύοντας μια πορεία από την Κατοχή και τον Εμφύλιο μέχρι την Δικτατορία και την Μεταπολίτευση, η Ραραού θυμάται, αγωνιά, καταρρέει, χαμογελά, μα πάνω απ’ όλα επιβιώνει από τη φρίκη ενός εχθρικού κόσμου. Με τα τραύματά της να υψώνονται σαν τείχος μπροστά στην απογοήτευση της πραγματικότητας, αφήνεται στη μαγεία της επιτυχίας και της επαγγελματικής καταξίωσης, που ποτέ δεν κατάφερε να βιώσει στ’ αλήθεια. Όμως, οι δαίμονες του παρελθόντος επιστρέφουν για να κάψουν και τα τελευταία στάχια της ελπίδας, βυθίζοντάς την πάλι στην απέραντη μοναξιά της.

Ως Ραραού, η Υρώ Μανέ ενδύεται με επιτυχία το κέφι, την εξωστρέφεια, τον παραληρηματικό λόγο, τη θλίψη της απώλειας, το αίσθημα της εγκατάλειψης και τη μαγκιά της ηρωίδας, πραγματοποιώντας μια πολυσχιδή ερμηνεία. Η έμπειρη ερμηνεύτρια, όντας συνεχώς παρούσα επί σκηνής, διατηρεί την ενέργεια της δράσης σε υψηλά επίπεδα και αποδίδει την ουσία του πυκνού, συναισθηματικά, κόσμου της λαϊκής αυτής φιγούρας. Ξεχωρίζουν ακόμα η σαρωτική Τάνια Τρύπη, η οποία δίνει μια ερμηνεία υψηλών προδιαγραφών, ενσαρκώνοντας με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια την κυρά-Κανέλλω, και η Νικόλ Δημητρακοπούλου, της οποίας η ευαισθησία αγκαλιάζει με θέρμη τον χαρακτήρα της μητέρας της Ραραούς. Την ερμηνευτική ομάδα συμπληρώνουν οι πολύ καλοί Σπύρος Μπιμπίλας, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Μαριαλένα Ροζάκη, Γιάννης Βασιλώττος, Ειρήνη Θεοδωράκη, Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου, Στράτος Νταλαμάγκος και Γιώργης Παρταλίδης.

Συμπέρασμα

---

Ο Κώστας Γάκης παραδίδει μια παράσταση που εστιάζει στη θεαματική πλευρά του έργου, χαρίζοντάς μας παράλληλα όμορφες στιγμές συγκίνησης. Παρά τις επιμέρους σκηνοθετικές αδυναμίες, οι δυνατές ερμηνείες και η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη συντελούν στην εύρυθμη απόδοση του σπουδαίου μυθιστορήματος του Παύλου Μάτεσι.

Την παράσταση παρακολουθήσαμε στο Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου στις 18 Ιουλίου.

Πηγή φωτογραφιών: tetragwno.gr, athinorama.gr

---

Πληροφορίες παράστασης: Η παράσταση «Η μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, ξεκινά την καλοκαιρινή της περιοδεία στις 9 Ιουλίου, ταξιδεύοντας σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας

---