---

Ο Μιγκέλ Ντελ Άρκο, αντλώντας από το“Ελένης εγκώμιον” του σοφιστή Γοργία, την Ελένη του Ευριπίδη και την Ιλιάδα του Ομήρου, συνδέει τα κομμάτια των μύθων στην πληθωρική φιγούρα μιας Ελένης που αναδύεται από την κόλαση μιας διαστρεβλωμένης, συνεχώς αναπαραγόμενης μνήμης, η οποία δεν την αφήνει να αναπαυθεί στα τρυφερά χέρια της λήθης. Ο λόγος της, όμως, δεν είναι μόνο μια προσπάθεια προσωπικής εξιλέωσης, αλλά και μια προειδοποίηση για τις φαιδρές αφορμές πάνω στις οποίες υψώνονται τα λάβαρα του πολέμου.

Ένα καταρρακωμένο γυναικείο σώμα, που βιάστηκε επανειλημμένα στο όνομα άλλοτε του πατρικού συμφέροντος και άλλοτε του συζυγικού καθήκοντος, μιλάει για την πρώτη φορά που γνώρισε την μαγεία του έρωτα στην αγκαλιά του Πάρη και την περιορισμένη διάρκεια μιας ευτυχίας που γκρεμίζεται απρόσμενα. Με αμετάβλητο ερώτημά της το «Ποιος γράφει την ιστορία;», ρίχνει φως στα αιματοβαμμένα χέρια μιας άπληστης εξουσίας – μιας ανδρικής παρουσίας που ακρωτηριάζει οποιοδήποτε αίσθημα, κρατώντας το βλέμμα της εμμονικά προσηλωμένο στην ηδονή της υποταγής.

Με πένα γλαφυρή και προκλητική, ο Ισπανός συγγραφέας δημιουργεί μια δομημένη ιστορία, με πυκνό συναισθηματικό φορτίο, ευφυώς κατανεμημένο μέσα στο κείμενο. Μέσα σε ένα λειτουργικό, άχρονο τοπίο (Σκηνικά: Τίνα Τζόκα), που θυμίζει κάποια γαλήνια, άγονη τοποθεσία στο πουθενά, τοποθετεί ο Χρήστος Σουγάρης την κεντρική ηρωίδα της ιστορίας. Επικεντρωμένος στην οικεία και ιδιαίτερα ανθρώπινη όψη της Ελένης, ο σκηνοθέτης φέρνει στην επιφάνεια την ειρωνεία, το φλογερό πάθος, την ανείπωτη οδύνη, την ενδόμυχη ενοχή και την αγανάκτηση της βαθιά στιγματισμένης προσωπικότητας. Παράλληλα, τα τραγούδια ζωντανεύουν με ροκ και τρυφερές νότες την δράση, σε αντίθεση με την ασύμβατη παρουσία τους στο φινάλε.

Η Λυδία Κονιόρδου, ισορροπώντας ανάμεσα στην ευθραυστότητα της ομορφιάς και την συναισθηματική κατάρρευση, παίρνει τη μορφή μιας ευσυνείδητης και σοφής Ελένης, που διακρίνει πλέον καθαρά τη σκιά της βίας που σέρνει το ανθρώπινο παραπλανητικό σαρκίο. Με βήμα στιβαρό και πλήθος ηχοχρωμάτων, ντύνει την ηρωίδα, δίνοντας μια ειλικρινή ερμηνεία που σφύζει από αμεσότητα. Αξιοποιώντας την πολύχρονη εμπειρία της, δίνει έμφαση στην ουσία, αποφεύγοντας τον περιττό στόμφο και διατηρώντας ταυτόχρονα το προσωπείο της μεγαλοπρέπειας και του δυναμισμού της πολυεπίπεδης αυτής φιγούρας. Την Λυδία Κονιόρδου συνοδεύει διακριτικά ο μουσικός Μπάμπης Παπαδόπουλος, του οποίου οι υποβλητικές μελωδίες διαμορφώνουν το απαιτούμενο αινιγματικό κλίμα.

Συμπέρασμα

---

Η Λυδία Κονιόρδου δίνει μια επιβλητική και συναισθηματικά μεστή ερμηνεία, άρτια πλαισιωμένη από την ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη και τις ροκ μελωδίες του Μπάμπη Παπαδόπουλου.

Την παράσταση παρακολουθήσαμε στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» στις 6 Σεπτεμβρίου.

Πηγή φωτογραφιών: facebook.com

---

Πληροφορίες παράστασης: Η παράσταση «Ελένη, η δίκη μιας πόρνης» του Μιγκέλ Ντελ Άρκο, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη, ξεκινάει απόψε την περιοδεία της σε επιλεγμένους σταθμούς, σε όλη τη χώρα

---