---

Στη μετεμφυλιακή Ελλάδα του ‘50 επιλέγει να τοποθετήσει ο Γιώργος Διαλεγμένος τη δράση του έργου, φωτίζοντας τις ανεπανόρθωτες πληγές που
χάραξαν στο ψυχισμό των ανθρώπων τόσο η οικονομική ανέχεια όσο και η κοινωνική πίεση της εποχής. Γύρω από το δέλεαρ της κληρονομιάς, ξετυλίγεται ένα γαϊτανάκι βίας που κλιμακώνεται αργά αλλά σταθερά, καθώς τα περιθώρια στενεύουν. Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκονται ο Θανάσης και η Ουρανία, ένα τυπικό ανδρόγυνο που προσβλέπει στην κληρονομιά της ετοιμοθάνατης θείας,
προσδοκώντας να ξεφύγει από την οικονομική του δυσχέρεια. Περνώντας από την εύθυμη κωμωδία στην ωμή ηθογραφία, ο Διαλεγμένος διεισδύει στην αρχέγονη ρίζα των πρωτογενών ενστίκτων, των οποίων πυροκροτητής καθίσταται η αδήριτη ανάγκη.

Ενισχύοντας τον ρεαλιστικό πυρήνα του έργου, ο Χρήστος Τριπόδης δημιουργεί μια απτή και απόλυτα οικεία πραγματικότητα, μέσα στην οποία καθρεφτίζεται η ίδια η Ελλάδα· μια Ελλάδα που υποκύπτει στους πειρασμούς, ξεπουλιέται στα δύσκολα και μένει πάντοτε δέσμια της διχόνοιας. Παράλληλα, ο γρήγορος ρυθμός και η ζωντάνια της σκηνοθεσίας προσδίδουν φρεσκάδα στην παράσταση, αναδεικνύοντας τόσο τις κωμικές πτυχές του κειμένου όσο και τη διαχρονική αξία του έργου. Σκηνογραφικά, η Μαρία Φιλίππου επενδύει σε μια λεπτομερή νοσταλγική απεικόνιση, που αντανακλά την ένδεια των ανθρώπων της καθημερινότητας, ενώ ταυτόχρονα αναδίδει ένα έντονο λαϊκό αίσθημα. Τον αναπολητικό τόνο ενισχύουν και οι προσεγμένες μουσικές επιλογές, που ολοκληρώνουν εύστοχα το ηχητικό περιβάλλον της παράστασης.

Μεγάλο ατού της παράστασης αποτελεί η αυθεντικότητα των ερμηνειών, με πρωτοστάτες τη Βίβιαν Κοντομάρη και τον Ορέστη Τζιόβα. Με βλέμμα, σώμα και λόγο σε πλήρη αρμονία, οι δύο πρωταγωνιστές φωτίζουν υπό το πρίσμα της ειλικρίνειας τα τραύματα, τις αδυναμίες αλλά και το βαρύ φορτίο μιας ελπίδας που συνεχώς καταποντίζεται. Αποφεύγοντας τις υπερβολές και εισχωρώντας στην ουσία των χαρακτήρων, δεν υποδύονται συμβατικά την Ουρανία και τον Θανάση, αλλά μετουσιώνονται σε δύο βαθιά ανθρώπινες φιγούρες «της διπλανής πόρτας». Ο Χάρης Χιώτης ως πλανόδιος έμπορος και ο Γιώργος Σουξές ως αφεντικό του Θανάση, αξιοποιώντας την σπιρτάδα και την πονηριά, στοιχεία έμφυτα των χαρακτήρων που καλούνται να ερμηνεύσουν, τροφοδοτούν με επιτυχία την κωμική όψη του έργου. Οι Τζένη Διαγούπη, Τζόυς Ευείδη και Νατάσσα Κοτσοβού, τρεις καταξιωμένες κυρίες της κωμωδίας, αποτυπώνουν γλαφυρά τις πληθωρικές και επεμβατικές γειτόνισσες.

Συμπέρασμα

---

Με όχημα τις δυνατές ερμηνείες και την ρεαλιστική σκηνοθετική προσέγγιση του Χρήστου Τριπόδη, το κείμενο του Γιώργου Διαλεγμένου αναδύεται ως μια υπενθύμιση ότι οι μικρές ιστορίες της καθημερινότητας κρύβουν πάντοτε τον σπόρο μιας ευρύτερης, διαχρονικής κοινωνικής αλήθειας.

Την παράσταση παρακολουθήσαμε στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» στις 28 Αυγούστου.

Πηγή φωτογραφιών: more.com

---

Πληροφορίες παράστασης: «Χάσαμε τη Θεία Στοπ» του Γιώργου Διαλεγμένου, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Τριπόδη στο Αίθριο του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»,

---