---

Παρουσιάζοντας ως διαφορετικές εκφάνσεις του Οιδίποδα όλους τους χαρακτήρες του έργου, η διασκευή της Σοφίας Αντωνίου κατορθώνει να διατηρήσει την ομαλή ροή του μύθου, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του έργου. Ο Οιδίποδας γίνεται η θάλασσα στην οποία ρέει το ποτάμι της αλήθειας κάθε προσώπου, υιοθετώντας τόσο τον ρόλο του πομπού όσο και του δέκτη σε ένα ακανόνιστο τοπίο που αγγίζει τα όρια της παραίσθησης. Κατά αυτόν τον τρόπο, το διαγενεακό τραύμα μετασχηματίζεται σε μια συνεχώς διαιωνιζόμενη κατάρα, που καταδιώκει τον άνθρωπο που αποφεύγει πεισματικά να αντικρίσει τη βαθύτερη φύση του, αγνοώντας την αρετή του αυτοελέγχου και της ενδοσκόπησης.

Η σκηνοθεσία της Σοφίας Αντωνίου, συμβαδίζοντας με την εσωτερικότητα της διασκευής της, φέρνει στο προσκήνιο την αβεβαιότητα που διέπει την ύπαρξη, ανατρέποντας την αλαζονεία που νομίζει ακόμα ότι κατέχει την κυριαρχία του ανθρώπινου νου. Τοποθετώντας σε κυκλικό σχηματισμό τους θεατές γύρω από τον πρωταγωνιστή – δίνοντάς τους τον ρόλο των πολιτών της Θήβας – ο μονόλογος αποκτά μεγαλύτερη αμεσότητα, υπερτονίζοντας την γήινη υπόσταση του τραγικού ήρωα. Παράλληλα, η ομιχλώδης ατμόσφαιρα και οι απόκοσμοι φωτισμοί της Μαρκέλλας Μανωλιάδη, σε συνδυασμό με την αισθητικά άρτια διαμόρφωση του χώρου (Μαριλένας Καλαϊτζαντωνάκη), οικοδομούν μια ιδιαίτερα υποβλητική σκηνική εικόνα, από την οποία αναδύεται με ευφυή τρόπο η εφιαλτική διάσταση του μύθου. Στον αντίποδα, η εισαγωγή στίχων στις αινιγματικές μελωδίες της Ecati περιορίζει τη συναισθηματική φόρτιση και τη δυναμική του κειμένου.

Το όραμα της Σοφίας Αντωνίου συμπληρώνει η ερμηνευτική ευελιξία του Χάρη Χαραλάμπους – Καζέπη, ο οποίος αλλάζοντας τη στάση του σώματος του, τον τόνο της φωνής του και το βλέμμα του, μεταβαίνει ομαλά από τον ένα ρόλο στον άλλο, χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές. Καθιστώντας την απλότητα ως κεντρικό γνώρισμα της ερμηνείας του, εισχωρεί στην ουσία των προσώπων, αναζητώντας ξεχωριστά την αλήθεια κάθε χαρακτήρα, κατασκευάζοντας ταυτόχρονα διαύλους επικοινωνίας μεταξύ αυτών και του κεντρικού χαρακτήρα.

Συμπέρασμα

---

Ο Χάρης Χαραλάμπους–Καζέπης δίνει μια μεστή ερμηνεία υπό την υποβλητική ατμόσφαιρα που διαμορφώνει η σκηνοθεσία της Σοφίας Αντωνίου, σε μια ενδοσκοπική ανάγνωση του μύθου του “Οιδίποδα Τυράννου”.

Πηγή φωτογραφιών: monopoli.gr, ticketservices.gr

Την παράσταση παρακολουθήσαμε στο Χώρο Φίατ στις 5 Οκτωβρίου.

---

Πληροφορίες παράστασης: Ο «Οιδίποδας Τύραννος», σε διασκευή και σκηνοθεσία Σοφίας Αντωνίου, συνεχίζει από τον Σεπτέμβριο την επιτυχημένη πορεία του στο Χώρο ΦΙΑΤ

---