---

Διατηρώντας τον βασικό σκελετό της ιστορίας που πραγματεύεται ο Γκόγκολ στα “Παντρολογήματα”, ο Αποστολής Ψαρρός επιχειρεί να μας διηγηθεί μια ιστορία για τον έρωτα και την μοναξιά σήμερα. Με πυξίδα του το έξυπνο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό, έρχεται να καυτηριάσει την σημερινή έλλειψη ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής και την σύμβαση του γάμου, να μιλήσει για την ανασφάλεια της δέσμευσης αλλά και να αποκαταστήσει την έννοια της ηθελημένης μοναξιάς. Η διασκευή του, επιλέγοντας να παρουσιάσει τα γεγονότα ως ένα όνειρο του Ποντκολιόσιν, φέρνει στο προσκήνιο τη σύγχυση που επικρατεί στο υποσυνείδητο του χαρακτήρα σε σχέση με το θέμα της συντροφικότητας, καθώς και τη βαθύτερη επιθυμία του να παραμείνει μόνος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αποστόλης Ψάρρος κατορθώνει να δημιουργήσει μια ιδιαίτερη και επίκαιρη κωμωδία που όχι μόνο προκαλεί το γέλιο στον θεατή, αλλά τον καλεί να αναμετρηθεί με τις βαθύτερες επιθυμίες του.

Σε απόλυτη ταύτιση με τη διασκευή του, κινείται και η σκηνοθεσία του Αποστόλη Ψαρρού, ο οποίος, αυξομειώνοντας την ταχύτητα της δράσης εκμεταλλεύεται ευφυώς τα πλεονεκτήματα που δίνει ο μεταβλητός ρυθμός στην κωμωδία. Πονηρά νεύματα στο κοινό, γλαφυρές χειρονομίες και έντονη σωματικότητα αναμειγνύονται αρμονικά με την αμηχανία της πρώτης ματιάς, την τρυφερότητα του έρωτα και τον τρόμο της δέσμευσης, σε μια σπιρτόζικη παράσταση με έντονο το γκροτέσκο στοιχείο. Παράλληλα, τα λευκά βαμμένα πρόσωπα – με εξαίρεση εκείνο του κεντρικού χαρακτήρα – αναδεικνύουν το φαντασιακό στοιχείο, υποστηρίζοντας τη υπερβατική, σε ορισμένα σημεία, χροία του έργου. Ταυτόχρονα, τα λιτά σκηνικά αναδεικνύουν το μπρίο των ερμηνειών, ενώ η μουσική που παίζει επί σκηνής ο Παναγιώτης Πασχάλης δένει αρμονικά με τη εκάστοτε συναισθηματική κατάσταση των προσώπων της ιστορίας.

Καθοριστική στην επιτυχία του εγχειρήματος καθίσταται η εξαιρετική χημεία που επικρατεί μεταξύ των έξι νέων ερμηνευτών. Ο Ερμής Κρούσκος, υιοθετώντας μια χαριτωμένη συστολή και εισχωρώντας στη διαρκώς αυξανόμενη ανασφάλεια του ήρωα, μεταμορφώνεται σε έναν αναποφάσιστο Ποντκολιόσιν που αρνείται πεισματικά να αγκαλιάσει τον μοναχικό εαυτό του. Η Βάσω Παγιοπούλου αποτυπώνει με περίσσιο νάζι και παιχνιδιάρικη διάθεση τον δυναμισμό και την γοητεία της Αγάφια. Ο Ιορδάνης Κασάπογλου ενσαρκώνει με αμεσότητα τον πολυμήχανο φίλο του Ποντκολιόσιν, Κατσκαριώφ, αναδεικνύοντας τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και τη χειριστική φύση του χαρακτήρα. Ο Τζώρτζης Χορταριάς, συνδυάζοντας λόγο και κίνηση, αποδίδει με ζωηράδα και ευρηματικότητα τον σχολαστικό και λεπτολόγο κλητήρα. Ο Πάνος Πασχάλης ερμηνεύει με εξωστρέφεια τον χονδροειδή βαρήκοο μουσικό. Ξεχωρίζει η Ειρήνη Ιωάννου Παπανεοφύτου, η οποία, όντας σε εξαιρετική ετοιμότητα, δίνει μια αφοπλιστική ερμηνεία στον ρόλο της πληθωρικής προξενήτρας.

Συμπέρασμα

---

Η καταλυτική χημεία των έξι ερμηνευτών σε συνδυασμό με την σπιρτάδα της σκηνοθεσίας και το εύστοχο χιούμορ της διασκευής του Αποστόλη Ψαρρού, δημιουργεί μια διασκεδαστική και τρυφερή συνάμα παράσταση για την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων.

Πηγή φωτογραφιών: ticketservices.gr

Την παράσταση παρακολουθήσαμε στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός στις 6 Οκτωβρίου.

---

Πληροφορίες παράστασης: Τα «Ζευγαρώματα», σε σκηνοθεσία Απόστολου Ψαρρού ανεβαίνουν για 2η χρονιά στο Μικρό Κεραμεικό

---