---

Η Λένα Τερκεσίδου, με πρωτογενές υλικό τις αληθινές ιστορίες ιερόδουλων, προσεγγίζει με ευαισθησία το θέμα της τοξικής αρρενωπότητας και της βίας κατά των γυναικών, τοποθέτοντας στην πρώτη γραμμή τη φωνή της γυναικείας ψυχοσύνθεσης, που συνήθως παραμένει παραγκωνισμένη στα μετόπισθεν. Οι ηρωίδες που δημιουργεί, με μορφή καθημερινή, από την μία αναδεικνύουν την γήινη υπόσταση αυτών των γυναικών, από την άλλη όμως οδηγούν τη συγγραφέα στον ολισθηρό δρόμο των κλισέ, τα οποία περιορίζουν αρκετά την πορεία της φαντασίας του κοινού. Παράλληλα, η αφηγηματική υφή του κειμένου αποδυναμώνει την ζωντάνια της παράστασης, στοιχείο που εξισορροπείται σε μεγάλο βαθμό από τα υπόλοιπα στοιχεία της.

Η σκηνοθεσία της Ανδρομάχης Μοντζολή, εισάγοντας το κινηματογραφικό στοιχείο στη ροή του έργου, αξιοποιεί έξυπνα τον χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στις εναλλαγές των σκηνικών, προσδίδοντας ταυτόχρονα στην παράσταση την χροιά ενός περιεκτικού ντοκιμαντέρ. Σε ένα συναισθηματικά φορτισμένο σύνολο, όπου μαρτυρίες και στοιχεία από τη ζωή των γυναικών διαδέχονται το ένα το άλλο, επιλέγει να παρουσιάσει τις δύο κύριες ιστορίες ως δύο ξεχωριστούς μονολόγους, στους οποίους εισέρχεται έμμεσα το διαλογικό στοιχείο – άλλοτε μέσω της απεύθυνσης σε κάποια κούκλα και άλλοτε στο είδωλο του καθρέφτη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατορθώνει να αντισταθμίσει την έλλειψη αμεσότητας του κειμένου, συνδέοντας ταυτόχρονα τις ιστορίες μεταξύ τους.

Στην απόδοση της ουσίας του κειμένου συμβάλλει καθοριστικά η ειλικρίνεια των ερμηνειών των δύο ηθοποιών. Η Μάρα Δαρμουσλή, ενσωματώνοντας στην ερμηνεία της τη βαθιά ανθρωπιά αλλά και την αδιόρατη μελαγχολία, συνθέτει μια φιγούρα ελπιδοφόρα που αναζητά εκείνη την αγκαλιά που θα καταφέρει να φιλοξενήσει το φως, που φύλαγε επιμελώς τόσο καιρό. Η Κρυσταλλία Κεφαλούδη, μέσα από το ράγισμα της φωνής της και τα έντονα βλέμματα, σκιαγραφεί μια ηρωίδα που γκρεμίζεται από το βάθρο των βεβαιοτήτων της και της εφηβικής αφέλειας απότομα· μια ηρωίδα με έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις, που παλεύει να βρει διέξοδο από την απελπισία.

Συμπέρασμα

---

Η ειλικρίνεια των δύο ερμηνειών και η έξυπνη σκηνοθετική διαχείριση των αδυναμιών του κειμένου συντελούν στη δημιουργία μιας τρυφερής παράστασης για τη βία κατά των γυναικών, με έντονα στοιχεία θεάτρου ντοκιμαντέρ.

Την παράσταση παρακολουθήσαμε στο Θέατρο της Ημέρας στις 31 Οκτωβρίου.

---

Πληροφορίες Παράστασης: Οι «Τίμιες Πόρνες» της Λένας Τερκεσίδου, σε σκηνοθεσία Ανδρομάχης Μοντζολή, έρχεται τον Οκτώβριο στο Θέατρο της Ημέρας για 10 μόνο παραστάσεις

---